Ένα σημαντικό ζήτημα που αντιμετωπίζουν οι περισσότερες χώρες είναι η αποτελεσματική διαχείριση του μεγάλου όγκου των μεταλλικών ραδιενεργών καταλοίπων από τον παροπλισμό. Προϋπόθεση για την διαχείρισή τους είναι ο ακριβής ραδιολογικός χαρακτηρισμός τους.
Στα κατάλοιπα που προέρχονται από πυρηνικούς αντιδραστήρες είναι δυνατόν να υπάρχουν εντός των υλικών τους ραδιονουκλίδια που προκύπτουν από νετρονική ενεργοποίηση. Ταυτόχρονα στην επιφάνεια τους επικάθονται ραδιονουκλίδια ως επιφανειακή ρύπανση τα οποία είναι προϊόντα νετρονικής ενεργοποίησης ή σχάσης. Eίναι σημαντικό να αποφασιστεί σε ποιες περιπτώσεις η απορρύπανση θα αποδώσει καθώς και να επιλεγεί η κατάλληλη/ οι κατάλληλες τεχνικές απορρύπανσης.
Η διατριβή αυτή αφορά την ανάπτυξη τεχνικής ραδιολογικού χαρακτηρισμού και διαχωρισμού μεταλλικών Ραδιενεργών Καταλοίπων σε διαφορετικές οδούς διαχείρισης, με σκοπό να αποφασιστεί ποια αξίζει να απορρυπανθούν καθώς επίσης και για να επιλεγούν οι κατάλληλες μέθοδοι απορρύπανσης (π.χ. τεχνικές αμμοβολής, χημικής απορρύπανσης, τήξη).
Η τεχνική θα είναι ένας συνδυασμός μη καταστροφικής μεθόδου γάμμα φασματομετρίας και προσομοιώσεων Monte Carlo με χρήση του κώδικα MCNPX καθώς και δειγματοληψίας. Τα ραδιονουκλίδια στα ραδιενεργά κατάλοιπα μπορούν να είναι: είτε (α) εκπομπείς ακτινοβολίας γάμμα που μπορούν εύκολα να ανιχνευθούν με σύστημα γάμμα φασματομετρίας, είτε (β) εκπομπείς σωματιδίων άλφα ή βήτα που δεν εκπέμπουν ακτίνες γάμμα (δύσκολα ανιχνεύσιμα ραδιονουκλίδια) και επομένως μπορούν να προσδιοριστούν μόνο με δειγματοληψία και δαπανηρές ραδιοχημικές αναλύσεις. Τα δείγματα λαμβάνονται προκειμένου να καθοριστούν οι συντελεστές συσχέτισης (ο λόγος των δύσκολα ανιχνεύσιμων ραδιονουκλιδίων προς τα βασικά ραδιονουκλίδια που είναι εκπομποί γάμμα). Η συνολική ενεργότητα στο εσωτερικό καθώς και στην επιφάνεια των μεταλλικών καταλοίπων προσδιορίζεται με μη καταστροφική μέτρηση καθώς και με τη χρήση των συντελεστών συσχέτισης.
